Вёска Падлессе. Разам з  В. М. Шахлевiч

З 9 па 13 ліпеня праходзіла экспедыцыя супрацоўнікаў аддзела дыялекталогіі і лінгвагеаграфіі  ў Слуцкі раён Мінскай вобласці. У ёй ўдзельнічалі загадчык аддзела Вераніка Мікалаеўна Курцова і вядучы навуковы супрацоўнік Любоў Пятроўна Кунцэвіч.

Выезд на палявыя даследаванні на Случчыну ў гэтым годзе быў у нейкай меры пазапланавым мерапрыемствам. Штуршком да экспедыцыі стаў візіт у аддзел дыялекталогіі і лінгвагеаграфіі Сяргея Леанідавіча Шпака, мясцовага жыхара вёскі Сярэднікі. С. Л. Шпак прыйшоў да навукоўцаў з запісамі, пераважна лексічных матэрыялаў, якія ён назапашваў на працягу многіх гадоў, занатоўваючы пачутае ад тубыльцаў. Прыйшоў у інстытут, каб даведацца, ці ёсць нешта вартае ў яго аматарскім занятку. У размове з ім выявілася, што і сёння жывуць у навакольных  да Сярэднікаў вёсках людзі сталага веку, асобы, якім пад 90, а то і больш. Яны ў добрай памяці і, на думку Сяргея Леанідавіча, з’яўляюцца выдатнымі расказчыкамі. Адна бяда: многія з вяскоўцаў бываюць на сваіх сялібах пераважна ўлетку, зімой іх забіраюць да сябе дзеці.

13 ліпеня  на базе Аддзялення гуманітарных навук і мастацтваў прайшла нарада з удзелам намесніка Главы Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Уладзіміра Жаўняка, падчас якой былі абмеркаваны роля і месца даследаванняў акадэмічных вучоных-гуманітарыеў у ідэалагічнай рабоце. Падчас сустрэчы Акадэмік-сакратар Аддзялення Аляксандр Каваленя і дырэктар Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа Ігар Капылоў узнялі пытанні ролі беларускай мовы як фактара кансалідацыі нацыі і месца акадэмічнага мовазнаўства ў захаванні норм сучаснай беларускай літаратурнай мовы і стандартызацыі навуковай тэрміналогіі.

Дырэктар Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа Ігар Капылоў выступіў з навуковым аналітычным дакладам "Развіццё слоўнікавага складу беларускай мовы ў XXI стагоддзі і стварэнне новага фундаментальнага “Тлумачальнага слоўніка беларускай мовы” на пасяджэнні Прэзідыума НАН Беларусі. У сваім выступленні ён адзначыў, што ў навейшы перыяд гісторыі ў беларускай мове адбыліся істотныя  якасныя і колькасныя трансфармацыі, характэрныя як для агульнай сістэмы нацыянальнай мовы, так і для яе асобных падсістэм, у першую чаргу, лексічнай, якая з’яўляецца найбольш успрымальнай да ўздзеяння знешніх фактараў і вылучаецца асаблівым дынамізмам. Кардынальныя палітычныя, эканамічныя і сацыяльныя пераўтварэнні, якія адбыліся ў канцы XX – пачатку XXI стст., істотна паўплывалі на лексічныя працэсы, што дазваляе разглядаць гэты перыяд як своеасаблівы этап у развіцці беларускай мовы. Пашырэнне і інтэнсіфікацыя міжнародных кантактаў, актыўнае паскарэнне навукова-тэхнічнага прагрэсу, з’яўленне новых з’яў і рэалій паслужылі прычынай актыўнага папаўнення лексічнай сістэмы беларускай мовы запазычаннямі з заходнееўрапейскіх моў, у першую чаргу, з англійскай, якая ў канцы XX ст. стала мовай глабальнай камунікацыі. Тэматычна новыя запазычанні ахопліваюць практычна ўсе сферы сучаснага жыцця. Акрамя знешніх умоў, якія садзейнічаюць запазычанню, выдзяляюцца і ўнутрымоўныя фактары, што ўплываюць на гэты працэс.